Studnia św Patryka (wł Pozzo di San Patrizio) jest to zabytkowa studnia zlokalizowana w Orvieto (Włochy).

Obiekt powstał w 1537 i ma 58,44 m głębokości, wokół otworu poprowadzono dwa niezależne biegi schodów – jedne, służące komunikacji w dół, zaś drugie w górę. Każdy z biegów posiada 248 stopni, są one na tyle szerokie, aby mogły po nich wchodzić i schodzić osły, niosące naczynia z wodą. Drogę tę oświetla 70 małych okien wychodzących od strony studni. Budowla ta powstała z potrzeb wojennych – w 1527 Rzym został złupiony przez najemne wojska hiszpańsko-niemieckie (Sacco di Roma). Papież Klemens VII zmuszony był schronić się w Orvieto, zlecił więc wówczas florenckiemu architektowi Antonio da Sangallo (młodszemu) zaprojektowanie studni zapewniającej miastu wodę na wypadek długiego oblężenia. Budowę ukończono w 1537, wykorzystano przy tym podziemny ciek płynący pod skałami, na których rozlokowane jest miasto (tuf wulkaniczny). Nazwa studni dała asumpt dla jednego z włoskich powiedzeń – o osobach rozrzutnych mówi się, że mają kieszeń jak studnia św Patryka (bez dna).